14 uur zelfverdediging, van preventie naar de-escalatie tot fysieke oplossingen. Omgaan met frustratie en instrumentele agressie.
Thema’s: dadergedrag, ontwijken van lastige situaties, de-escalatie van frustratie agressie, de schrikreactie als hulpmiddel, de bouwstenen van een zelfverdedigignssysteem, trappen en stoten op Krav Maga wijze, fysieke oplossingen (wat als iemand je plots vastgrijpt, wat na slag,…), omgaan met verkeersagressie, omgaan met een straatoverval.
Geen voorkennis nodig, de Crash Course is niet bijzonder inspannend maar wel zwaar omwille van de duur.
Zaterdag 10 september 10-18u
Zondag 11 septemder 10-18u
We voorzien enkele korte pauzes.
Kostprijs niet EKMA leerlingen: 129€
Kostprijs EKMA leerlingen 95€
Locatie: EKMA, Berchemlei 103, Antwerpen.
Aantal plaatsen beperkt. U krijgt meteen verdere info en het rekeningnummer na inschrijving via onderstaand formulier.
Plots sta je oog in oog met een gewapende tegenstander. Je ziet een bijl, schrikt en zet het op een lopen. Proficiat, dat is de meest verstandige actie. Bij alles wat hierna volgt gaan we er echter van uit dat weglopen geen optie is.
Laat me beginnen met de stelling dat geen enkel systeem je de garantie kan bieden dat je ongehavend uit de strijd komt. Wie het tegendeel beweert is ofwel een idioot of een leugenaar. Bij een aanval met een snij- of steekvoorwerp zoals een mes, schaar, schroevendraaier of een bijl moet je er van uitgaan dat je gestoken of gesneden zal worden.
De gewapende gek
Een duidelijk geagiteerde kerel stapt in je richting. Je ziet een bijl, hij roept: “ik maak je kapot klootzak”. Het schuim staat hem op de lippen. Hij verspert je de weg.
Wat doe je?
Je schrikt je te pletter, je bevriest, probeert iets te zeggen maar er komt niks uit je mond.
Je blijft je coole zelf, vraagt wat je voor hem kan doen en probeert hem te overtuigen het mes weg te bergen.
Je voert je ongelooflijk stoere techniek uit en neutraliseert de gek.
We vertrekken hier dus vanuit de veronderstelling dat de tegenstander niet plots is beginnen hakken maar jou het gigantisch voordeel geeft dat hij je, vanop weliswaar beperkte, afstand het wapen laat zien.
De kans dat je bevriest is groot, (relevante) training kan daar echter iets aan veranderen.
Nogal wat zelfverdedigingsscholen (en dus ook Krav Maga scholen) leren je ontwapenen volgens hun heilig boekje. Ze hebben paar choreografieën die ze vaak trainen en die naar eigen zeggen je problemen oplossen. Ik zou daaraan willen toevoegen dat de choreografie het probleem oplost als de tegenstander dezelfde choreografie volgt. Op zich redelijk onwaarschijnlijk, niet?
Eén van de gevaren van het trainen van ontwapening is het blijven steken in die statische leerfase (zie 1000000 voorbeelden op YouTube). Dat is dus de fase waarin de tegenstander steekt, snijdt, hakt of slaat en wacht tot je dat dansje hebt gedaan. Hij maakt dus zijn beweging in functie van jouw techniek. Dat is ook de fase waarin je precies weet wanneer er wat gaat komen.
De impact van het plotse wordt meestal ruim onderschat.
Daarbovenop zie je vaak dat men altijd hetzelfde type mes gebruikt, een rubberen ding waarvan het lemmet zelfs plooit bij licht contact. Veilig, dat wel… maar het is wel essentieel dat je op een bepaald moment feedback krijgt. Je moet voelen dat je een fout hebt gemaakt. Het trainen met dat standaard mes heeft nog een nadeel, in tegenstelling tot wat men algemeen beweert: size matters.
Je training moet conceptueel zijn en gebaseerd zijn op principes, niet op dansjes.
Als we het verhaal van de gewapende gek hierboven analyseren vallen er een aantal zaken op. a) hij staat voor je, je ziet het mes maar hij roept ipv uit te halen. b) hij verspert je de weg. We gaan niet vervallen in het academische maar het zou best kunnen dat hij niet uithaalt. Het zou kunnen dat hij je enkel wil intimideren. Het zou dus ook best kunnen dat oplossing 2 van hierboven gewoon werkt. Hoera, geen fysiek contact nodig. Hoewel, loop jij het risico? Ga jij wachten tot hij wél begint uit te halen?
Wat doe je?
Je lichaam uit de snij of steekrichting brengen en houden door de hand/arm van de tegenstander en liefst ook de tegenstander zelf te fixeren.
De tegenstander zo snel mogelijk neutraliseren.
Het wapen wegnemen en beveiligen.
Afstand nemen.
Check jezelf.
De politie bellen, medische hulp zoeken.
De eerste stap is de moeilijkste. Je timing moet goed zitten, je moet op een veilige manier fixeren en ervoor zorgen dat je nog in staat bent om het neutraliseren efficiënt en snel uit te voeren. Het fixeren en neutraliseren zou simultaan moeten, uit ervaring weten we echter dat dit niet altijd mogelijk is. Sleutelwoorden zijn druk en explosiviteit. Je moet je tegenstander overdonderen en alles is toegelaten: bijten, kopstoten,…
Het mes wegnemen en beveiligen is een stap die eventueel kan worden overgeslagen.
Afstand nemen doe je al scannend, je kijkt links/rechts om twee redenen: er kan nog een gek zijn die je wil aanvallen of zijn vriendje wil wreken en je zoekt een veilige vluchtweg.
Check jezelf , ga er niet van uit dat het bloed van je tegenstander is. Meer nog, ga er van uit dat je gewond bent. Je wil niet stijf van de adrenaline naar huis stappen, of erger nog rennen, om daar tot de vaststelling te komen dat je gestoken bent.
Je belt de politie om het incident te melden en een ambulance te vragen voor jezelf en je tegenstander.
Wat doe je niet?
Laten zien wat je gaat doen.
Naar de grond gaan. Hem naar de grond trekken en daar een robbertje vechten.
Je tegenstander verwonden met zijn wapen.
Ga dus niet in een gevechtshouding staan, laat niet zien dat je bereid bent om hem aan te vallen. Controle krijgen over het mes is essentieel, als je (te snel) naar de grond wil gaan en het loopt fout heb je een probleem. Je wil niet op de grond belanden een bewapende tegenstander die nog 100% mobiliteit én een snijdend voorwerp heeft.
Het laatste punt van bovenstaand lijstje heeft te maken met de juridische en psychologische implicaties. Er zijn best situaties te bedenken waarin je wel degelijk het wapen van je tegenstander tegen hem zou mogen gebruiken maar de regel is: doe het niet. Sommige mensen hebben de neiging om daar stoer over te doen maar hebben geen flauw benul van de psychologische impact van het verwonden, laat staan doden van een ander levend wezen.
Equalisers
Equalisers zijn zaken die de balans wat in evenwicht brengen of in je voordeel laten overslaan. Een pistool bovenhalen kan je uiteraard enkel als je politie inspecteur of militair bent. Burgers zijn aangewezen op hulpmiddelen: een stok bijvoorbeeld. Dat kan net zo goed een waterpas zijn.
Schilden
Een stoel, aktentas… noem maar op. Alles wat je tussen jezelf en de aanvaller kunt brengen is prima.
Hoe train je dit?
Regel 1: Fear the knife. Zelfs al is het een trainingsmes…
Je kan best statisch beginnen maar na verloop van tijd moet je de parameters veranderen. De belangrijkste parameter is onzekerheid. Gezien je traint ga je er van uit dat er iets zal gebeuren, dat is dus een probleem. Niet iedereen die je aanspreekt op straat zal je aanvallen, meer nog: niet iedereen die tegen je roept zal je aanvallen. Ik verdedig wel de stelling dat je iemand die je bedreigt met een wapen proactief mag neutraliseren.
De tweede parameter die snel moet worden aangepakt: de modus operandi. Je moet verschillende modi operandi trainen. Snel dichterbij komen en uithalen met een snijdende beweging, rustig dichterbij komen en uithalen met een reeks steken…
Nog iets om bij stil te staan: intent, de bedoeling van je (trainings)tegenstander. Op een bepaald moet hij de opdracht krijgen je ondersteboven te steken op om het even welke manier.
Dan is er nog de parameter locatie. Train eens in een kleine ruimte in plaats van in een ruime trainingszaal. Bij de European Krav Maga Academy trainen we in een bus, auto, een toilet, lift, living…
Statische training in onze trainingsbus
Tenslotte kan je ook de parameter stress aanpakken. Je kan vermoeidheidsstress induceren door eerst een een reeks oefeningen af te werken in snel tempo, je kan een paar keer rond je as draaien om je coördinatie aan te tasten maar je kan ook de feedback manipuleren door gebruik te maken van een stressbelt. Deze stressbelt geeft je een lichte maar vervelende elektrische shock telkens het snij- of steekvoorwerp je raakt.
Bij de European Krav Maga Academy is trainingsveiligheid een prioriteit. Je zal ons nooit met echte messen zien trainen en zodra we ook maar een beetje dynamiek in het verhaal brengen moeten de beschermbrilletjes op.
En wat met die leuke YouTube technieken?
Met leuke YouTube technieken bedoel ik dus voor alle duidelijkheid choreografieën die je moeten overtuigen van het feit dat het getoonde systeem werkt. Dan is meteen ook alles gezegd, niet? Youtube staat bol van de onzin. En ja, ook onder de noemer Krav Maga. “Het mes wegduwen en counteren met een slag”, bijvoorbeeld. Wel op de duizend keer dat we dat probeerden met een gemotiveerde tegenstander ging het negenhonderdnegenennegentig keer mis. Je kan wel denken dat je iemand KO kan slaan met één slag maar daarvoor is het nog geen waarheid. Als je dat op de koop toe ook nog eens gaat trainen zonder efectief contact te maken dan wens ik je veel succes in een echte situatie.
Als je op zoek gaat naar studiemateriaal ga dan voor “CCTV footage knife”, vervang knife gerust door axe, stabbing, knife wielding. Je zal meer leren dan van die techniek filmpjes.
Conclusie
Het spreekt voor zich dat je altijd zelf beslist hoe ver je gaat in je training. Buiten je comfortzone treden is echter een must, doe je dat niet dan ben je bezig met choreografie, dat kan leuk zijn maar het is totaal nutteloos. Train veilig, maar zo dicht mogelijk bij het realisme. Train met mensen die dit snappen. Wees kritisch, zowel voor je trainer, instructeur als voor jezelf. Laat je niet meeslepen in stoere verhalen en besef dat er geen technieken bestaan die je 100% zekerheid kunnen geven op succes. Je kan je kansen verbeteren maar hoe hard en goed je ook traint: het risico op verwonding en alle daarmee gepaard gaande complicaties blijft groot.
Luc Van Laere
Hoofdinstructeur European Krav Maga Academy
Interesse in realistische zelfverdediging? Boek dan vandaag nog een gratis proeftraining. Vul onderstaand formulier in en we nemen snel contact met je op (je krijgt een sms met uitnodiging).
De kans dat je op reis te maken krijgt met een aanslag is statistisch bijzonder klein.
We verwarren de mogelijkheid op herhaling van een aanslag vaak met het mogelijkheid dat we juist op die plaats van herhaling kunnen zijn als het gebeurt. We schatten het risico verkeerd in. Dat slachtoffers van eerdere aanslagen daar geen boodschap aan hebben is een feit maar er is dan nog altijd zoiets als een ‘slachtoffers vs het aantal aanwezigen ratio’ en die is gelukkig klein. Het is niet omdat je aanwezig bent op de plaats waar een aanslag plaatsvindt dat je per definitie een slachtoffer wordt. Het is jammer genoeg ook niet zo dat een geringe kans het risico uitsluit. En daarom…
Wat zijn de mogelijkheden?
Er gebeurt niks
De norm, alles verloopt rustig, geen aanslag.
Er gebeurt iets in de omgeving van je verblijfplaats, je ziet geen slachtoffers
Plots kom je te weten dat er iets gebeurde. Probeer uit te zoeken wat er precies aan de hand is en blijf de situatie opvolgen. Laat je familie, vrienden en werk weten dat alles in orde is. De kans is groot dat je meer gewapende agenten en militairen te zien krijgt op straat. Doe wat de ordediensten je vragen. Mogelijks worden evenementen afgelast en krijg je geen toegang meer tot toeristische trekpleisters, aanvaard dat. De kans dat je gecontroleerd wordt vergroot aanzienlijk, hou daarmee ook rekening als je vertrekt. Doe ook daar niet moeilijk over, de ordediensten doen hun werk. Door opgedreven controles kunnen de wachttijden bij stations en luchthavens oplopen waardoor je een trein of vliegtuig kan missen. De oplossing: vertrek een paar uur vroeger.
Er gebeurt iets in je onmiddellijke omgeving je ziet gewonde mensen en paniek, je bent zelf niet gewond
Je eerste reactie zal instinctief zijn: vluchten, vechten (actie ondernemen) of bevriezen. Hou er rekening mee dat het misschien nog niet gedaan is. Als je getraind bent (politieman, militair, hulpverlener) is de kans groot dat je hulp tracht te bieden. Geef jezelf even de tijd om de situatie te overzien zodat je een rationele beslissing kunt nemen.
Vluchten is meestal de beste optie. Laat je spullen achter en maan anderen ook aan om te vluchten. Als je niet kan vluchten zoek dan een stevige structuur om achter te schuilen. Blijf weg van glaspartijen en hangende constructies.
Bij een bomaanslag is een open plaats opzoeken aangewezen. Hou er rekening mee dat er meerdere bommen kunnen zijn. Blijf weg van de massa.
Onderzoek wijst uit dat mensen in crisissituaties in drie groepen te verdelen zijn: vijfenzeventig procent raakt zo in de war dat ze nauwelijks nog in staat zijn te handelen. Tien procent raakt in paniek en reageert zo dat ze zichzelf en anderen nog meer in gevaar brengen en de overblijvende vijftien procent is daadwerkelijk in staat om te reageren op een manier die hun overlevingskansen vergroot.
Er gebeurt iets in je onmiddellijke omgeving en je bent zelf gewond.
Het had erger kunnen zijn. Zolang je beseft dat je gewond bent is er in principe kans dat je de aanval overleeft. Probeer bij hevige bloedingen te stelpen of af te binden. Lever geen grote inspanningen. Er is hulp onderweg, maak je niet druk als ze jou niet eerst helpen. Meestal is er eerst een triage waarbij een hulpverlener gewoon komt checken wat er aan de hand is, hij of zij zal dan bepalen wanneer je hulp krijgt. Het kan geen kwaad om een beetje te overdrijven…
Wat kan je doen om het risico te beperken?
Laat me de vraag uitbreiden: wat kan je doen om het risico te beperken zonder de kwaliteit van je vakantie ervaring aan te tasten? Je zou naar Rome kunnen vertrekken en alle toeristische plaatsen mijden maar dan kan je net zo goed thuisblijven.
Voor het vertrek
Zorg dat je zoals altijd de juiste papieren bij de hand hebt. Maak overal een kopie van en bewaar die niet bij je officiële papieren. Registreer u bij https://travellersonline.diplomatie.be/ zodat de FOD Buitenlandse zaken weet waar je bent en je makkelijker kan informeren en helpen.
Leer de taal. Je zal veel sneller hulp krijgen als je op z’n minst de moeite doet om de taal te spreken.
Bij aankomst
Je kan er meteen eentje meeslepen maar het is vaak goedkoper om ter plaatse een ‘rescue bag’ te maken. Een rugzakje met een EHBO kitje, een plannetje van de omgeving (te verkrijgen bij alle hotels, toeristische bureau’s), water, snelle suiker, Duct Tape (je wil niet weten wat je daarmee zoal kan doen), een aansteker, touw en een toolkitje of Leatherman.
Zoek uit hoe je weg geraakt uit je hotel (nooduitgangen) en waar je naartoe kan als het fout loopt.
Zoek uit hoe je zo snel mogelijk bij een hospitaal en dokter geraakt.
Zoek uit hoe je zo snel mogelijk bij de ambassade komt.
Wordt ‘vriendjes’ met de hotel medewerkers.
Vertrouw op je intuïtie
Als het niet goed voelt ga dan weg. Je kan beter een beetje tijd verliezen dan achteraf te moeten zeggen dat je beter toch naar je buikgevoel had geluisterd. Als je het gevoel hebt dat er iets fout zit verwijder je dan van de massa.
Wees aandachtig
Zie je een achtergelaten koffer, verwijder je van de locatie en verwittig de politie of iemand die verbonden is aan de locatie. Zie je verdacht gedrag: idem.
Wees verstandig
Ga niet de toerist uithangen bij tumult. Ga weg van onrust.
Hou je aan de geldende regels, ook de sociale regels. En zoals hierboven al staat: volg de instructies van de ordediensten op. Belgische en Nederlandse gevangenissen zijn vakantie oorden in vergelijking met gevangenissen in sommige andere landen.
Tenslotte...
We krijgen bij de European Krav Maga Academy vaak mensen over de vloer die voor langere tijd naar het buitenland vertrekken. Die mensen komen echter vooral om zich uit de slag te leren trekken in iets minder complexe situaties. Het feit dat er bij een aanslag meerdere betrokkenen zijn maakt alles plots veel moeilijker. Individuen in een groep handelen namelijk minder snel dan wanneer ze alleen zijn. Hoewel we denken dat we in groep veiliger zijn blijft iedereen denken en handelen als individu. Mochten betrokkenen in groep handelen dan zouden ze veel sterker zijn dan een paar gewapende aanvallers.
De aanslag in Nice heeft op een bijzonder pijnlijke manier aangetoond dat we dringend een andere mindset moeten kweken.
Onze veiligheidsdiensten zijn niet opgewassen tegen de “nieuwe” methodes die gebruikt worden door individuen die onze westerse manier van leven willen destabiliseren. dit is geen kwestie van budgetten, het is gewoonweg onmogelijk om alles te voorzien en alles te beveiligen.
Over terreurbestrijding
Proactieve, defensieve, ontradende, dwangmatige terreurbestrijding in een notendop:
Proactieve terreurbestrijding
Het observeren en afluisteren van verdachten kan ervoor zorgen het nooit tot een actie komt.
Meer inzetten op proactieve terreurbestrijding is noodzakelijk maar als we er het Nice dossier even bijnemen zien we dat ook dit kan falen. Als niks erop wijst dat iemand radicaliseert kan er ook niet proactief worden opgetreden.
Verhoogde budgetten zullen er vooral voor zorgen dat we de terroristen en hun eventueel netwerk sneller kunnen ontmantelen. Daardoor vergroot uiteraard ook de kans dat geplande aanslagen verijdeld worden maar dat is dan eerder een kwestie van geluk.
Defensieve terreurbestrijding
Bij defensieve terreurbestrijding gaat men proberen om de kans op een aanslag te verminderen of om de impact van een aanslag te minimaliseren.
Moshe Dayan, die Israëlisch minister van buitenlandse zaken was in de jaren ’70 zei ooit dat een terroristische aanslag meer van een natuurramp heeft dan van een oorlogsdaad. Als je ervan uitgaat dat er een aanslag kan of zal gebeuren kan je de impact ervan verminderen en kan je alles voorzien om na de feiten de nodige zorg te bieden aan de slachtoffers en hun familie.
Terreurbestrijding door ontrading
Een methode die kans maakt in een pre-radicalisering stadium is het ontraden. Militaire specialisten spreken hier van de naïeve methode. Zodra een kandidaat is opgenomen in een groep is de kans dat hij door deze methode van zijn plannen afziet zo goed als onbestaand.
Terreurbestrijding door dwang
De aanval is de beste verdediging, maar soms ook niet. Vanuit de perceptie van de terroristen en hun sympathisanten zijn onze regeringen al schuldig aan uitlokking. Het platbombarderen van zogenaamde terroristische bolwerken is enkel olie op het vuur.
Deze methode stelt de uitvoerders feitelijk gelijk aan de terroristen. De geschiedenis leert ons dat schuldig zijn een kwestie is van perceptie.
Het gaat wel weer voorbij
Ik ben fan van het optimisme maar ik ben nog net iets meer fan van realisme. De huidige wereldpolitieke spelletjes in acht genomen lijkt het me geen goed plan om ervan uit te gaan dat we binnenkort geen last meer zullen hebben van situaties zoals die in Parijs, Brussel en Nice. Het is u trouwens waarschijnlijk al opgevallen dat er net meer incidenten zijn dan pakweg 2 jaar geleden.
Het gaat dus niet zomaar voorbij.
Wat nu?
De regering zal ongetwijfeld haar ding doen. Langs de ene kant steunen ze de bombardementen, langs de andere kant zetten ze in op proactieve en defensieve terreurbestrijding. Via straathoekwerking en andere initiatieven proberen ze invloed uit te oefenen op jongeren. Het blijft echter dweilen met de kraan open.
De mensen op straat, diegenen waarop we rekenen als het fout gaat zijn onderbemand en beschikken over onvoldoende budget om op een deftige manier te trainen. Op de koop toe hebben ze net iets te weinig bevoegdheden. Dat laatste leidt trouwens tot spannende situaties in probleemwijken die rechtstreeks gerelateerd zijn aan radicalisering.
Het lijkt me verstandig om zelf met je veiligheid en de veiligheid van je gezin bezig te zijn en er niet zomaar vanuit te gaan dat de politie of het leger voor je zal zorgen.
De aanslag in Nice was geen nieuwe werkwijze, het was er één waarmee de veiligheidsdiensten geen rekening hielden. Dit ondanks het feit dat het al eerder gebeurde. Dat is geen verwijt, het is een vaststelling. De expertise van de Israëlische veiligheidsdiensten kan hier van onschatbare waarde zijn. Hier en in de buurlanden lopen we nog teveel achter de feiten aan.
Zou ik niet beter een vuurwapen kopen?
“Dan knal ik zo’n terrorist door zijn kop”, las ik onlangs als reactie op een post. Mijn antwoord: “geloof dat nooit”. Als je niet goed getraind bent dan is de kans groot dat je een onschuldige omstaander neerschiet. En dan? Wil je dat op je geweten?
Ik wil ook gerust alle “jamaar’s” counteren. Bij voorbeeld de “jamaar ik zit bij een schietclub”: en daar schiet u vanuit concealment op een bewegend doel na een onverwachte trigger? Ik dacht het niet. En zoja, proficiat, voeg er nu nog zware stress aan toe.
En ontwapenen?
Sommige zaken zijn niet te ontwapenen. Hoe hou je een aanstormende vrachtwagen tegen? Dit hoort bij het defensieve waarbij we uitgaan van het feit dat zoiets kan gebeuren en bijvoorbeeld betonnen blokken plaatsen voertuigen tegen te houden. Het afstappen van de traditionele technieken waarbij werd ingezet op explosieven leidt ook tot kleinschalige aanvallen met bijl of mes. Het zou me niet verwonderen mochten de terroristen binnenkort gebruik maken van nog andere instrumenten en wapens.
Vermijden, ontwijken en vluchten moet de prioriteit zijn maar wat als als je plots oog in oog staat met een gewapende terrorist? Vanop de bank is het gemakkelijk: ontwapenen. Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. We horen vaak verhaaltjes van mensen die het hoge woord nemen als het over dit onderwerp gaat en er zijn duizenden how-to’s te vinden op Youtube. Eén ding hebben ze gemeen: ze handelen nooit over de psychologische drempels, laat staan impact. Je zit in een levensbedreigende situatie. Mij lijkt het dan evident dat je op zeker speelt.
Ontwapenen van een rubber mes of pistool in een trainingzaaltje is van een gans andere orde dan het ontwapenen van een echt mes of pistool. De sensei’s die met veel overtuiging in hun kimono op blote voeten een mooie choreografie neerzetten hebben vaak nog nooit een echt pistool in de hand gehad, stonden nog nooit in de vuurlijn van een vuurwapen of steek/snijlijn van een mes. Toch verkondigen ze hun techniek met overtuiging, alsof ze het al 100 keer hebben meegemaakt. Ik kan me nog levendig mijn confrontatie met een aanstormende schaars geklede gespierde kerel met machete herinneren. Ik denk dat ik hem zelfs nog zou herkennen en de emoties van toen zal ik nooit meer vergeten. Dat gevoel heeft me ertoe aangezet om bijzonder ernstig met de materie bezig te zijn. Dat was eind jaren 80. Nu, 30 jaar en honderden incidenten later zal je me mijn uitleg telkens in context horen plaatsen. Ontwapenen ja, als het echt niet anders kan en onder een hoop voorwaarden met een hoop voorbehoud. Het laatste dat ik zou willen is dat één van mijn leerlingen gekwetst raakt omdat ik hem te zelfzeker heb gemaakt.
Conclusie: onze nieuwe mindset
De nieuwe mindset is in één zin samen te vatten: wees alert en meld verdachte zaken.
We moeten meer partner worden van de veiligheidsdiensten.
Het probleem is echter dat we niet goed weten waarop we moeten letten. Als we alles gaan melden zal de alertheid bij de veiligheidsdiensten dalen waardoor mogelijks ook de efficiency van het plan daalt. We moeten dus leren waarop we moeten letten.
In een vorige post (waakzaamheid in turbo stand) had ik het over “eerlijke signalen”, signalen die kunnen worden gebruikt om op een betrouwbare manier gedrag te voorspellen. Mensen die iets van plan zijn gedragen zich voorspelbaar. In die zelfde post staat ook het ganse verhaal over Combat Profiling. Een must-read voor mensen die professioneel geïnteresseerd zijn in de materie.
Tenslotte nog een kleine opmerking voor de mensen van de politie en de militairen die bewakingsopdrachten uitvoeren (waarvoor dank trouwens): we werken hier vaak op bovenstaande thema’s én we hebben een groepje pro’s die bereid zijn info en trainingsmethodiek te delen. Contacteer me gerust.
“Ik ben eigenlijk een straatvechter, ik heb jaren vechtsport gedaan”, zei hij.
Ik weet dat ik na zo’n uitspraak zou moeten zwijgen. Een gewone “ow” met opgetrokken wenkbrauw had moeten volstaan. Maar neen, het was weer sterker dan mezelf. Toen ik hem vroeg wat het één met het ander te maken heeft spande hij z’n spieren. Was het van de spanning of om zijn eerdere woorden kracht bij te zetten?
Het probleem voor mijn gesprekspartner was dat ik perfect weet wat een straatvechter is. Ik was er namelijk zelf eentje. Ik weet dus ook dat straatvechten niks te maken heeft met vechtsport of spieren. De straatcultuur is er eentje van misleiding en bedrog, bijna constant op je hoede zijn. Je bent een goede straatvechter als je leper bent dan je tegenstander.
Er is niks stoer aan “straatvechter” zijn. Integendeel. Eigenlijk is het gewoon zielig, het ook niet iets waar ik fier op ben. Ik had eigenlijk op school moeten zitten maar koos ervoor om spannende dingen te doen. Een beetje macho zijn en rondhangen. En natuurlijk kom je dan in de problemen. Problemen die werden opgelost door te vechten.
In die tijd heb ik assenbakken naar m’n hoofd gekregen, ben ik aangevallen met barkrukken en heb ik verschillende keren een mes tegen m’n lichaam gehad. Ik kreeg te maken met dealertjes (mijn favoriete doelwitten), intimidatie en andere onzin. Mijn levenslust en bereidheid was echter altijd groter dan die van mijn tegenstanders en het aantal kwetsuren bleef beperkt. In die periode heb ik honderden incidenten meegemaakt, zowel in dancings als erbuiten. Sommige lachwekkend, andere bijzonder ernstig.
Achteraf bekeken was het allemaal nogal dom. Je kan nu waarschijnlijk wel begrijpen waarom ik lach als iemand zich een straatvechter noemt op zijn 35e. Been there, done that… toen ik 17 of 18 was. Als je 35 bent moet je dat stadium toch een groot deel ontgroeid zijn, niet?
Behalve bij instrumentele agressie is bijna elke fysieke confrontatie te herleiden tot ego. Schakel dat ego uit, pas de juiste tactieken toe en het komt niet tot een fysieke confrontatie.
“Ik wil die Krav Maga ook kunnen…”, nog voor hij was uitgepraat zei ik dat hij niet in de groep zou passen. “Ja, dus mensen die worden aangevallen die kunnen hier niet komen trainen?”, vroeg hij. Toen ik hem vertelde dat de reden waarom hij werd aangevallen bij hem lag schrok hij. “Aja”… aja. Je houding op straat zorgt ervoor dat andere mannetjes zich bedreigd voelen. Er worden blikken uitgewisseld waarna de Monkey Dance begint. Soms eindigt die Monkey Dance nog voor de eerste slag valt, soms valt er ook maar 1 slag maar als de 2 mannetjes bereid zijn komt er een gevecht. Als 1 van de twee mannetjes wegwandelt zal de andere misschien nog een beetje stoer doen maar uiteindelijk is zijn territorium weer veilig en kan er weer overgegaan worden tot de orde van de dag. Meestal, want soms is het ego van diegene die wegwandelde groter dan zijn verstand en keert hij terug…
Ik was een onnozelaar. Gelukkig ben ik niet ingegaan op dat verwijt anders lag ik misschien nu nog op de de afdeling intensieve zorgen of hing er een veroordeling wegens slagen en verwondingen boven m’n hoofd.
Bovenstaand filmpje is een mooi voorbeeld van een Monkey Dance. Kijk naar de houdingen van de mannetjes. Leer dit gedrag herkennen en speel het spel niet mee. Je zal maar tegenover een betere straatvechter staan, je zal maar tegenover een gewapende straatvechter staan…
Straatvechten en zelfverdediging
Je kan toch moeilijk zelfverdediging pleiten als je beiden beslist hebt om te vechten… ook niet als je verliest. Net daarom leren we onze leerlingen omgaan met moeilijke, lastige en agressieve situaties. We zorgen ervoor dat ze het fysieke element leren vermijden. We leren hen echter ook om verstandig om te gaan met fysieke confrontaties zodat ze niet op het beklaagdenbankje terecht komen na zichzelf te hebben verdedigd.
Ik zeg vaak dat je bij ons niks kan komen doen als je niet over een basisset sociale skills beschikt en een gemiddeld IQ hebt. Meer nog, we zijn dan niet eens bereid om je iets te leren. Het voordeel daarvan is dat ik een heleboel zaken niet moet uitleggen waardoor er meer tijd is voor nuttige zaken.
Luc Van Laere
Hoofdinstructeur EKMA
De term Monkey Dance komt uit het boek Meditations on Violence, Rory Miller 2008, te koop via Amazon https://www.amazon.com/Meditations-Violence-Comparison-Martial-Training/dp/1594391181
